Moje osobiste doświadczenie pracy z przedstawicielami pokolenia Z pokazało mi, że jednym z największych wyzwań, jest dziś dla nich poczucie nihilizmu, rozumianego jako brak znaczenia, celu, kierownictwa duchowego czy autorytetu.
W świetle takiego stanu rzeczy nie dziwi fakt, że mimo względnie wysokiego poziomu dobrobytu we współczesnym społeczeństwie polskim, młodzi ludzie doświadczają kryzysu zdrowia psychicznego na tak szeroką skalę (szczególną uwagę należy zwrócić na wzrost ilości zaburzeń depresyjnych oraz lękowych). Dodatkowego ciężaru psychicznego dokłada im w tej sytuacji poczucie bycia ocenianymi i nierozumianymi przez osoby starsze wiekiem, dla których walka o zasoby materialne i dążenie do poprawy warunków życia (realizowana często kosztem rezygnacji z własnych potrzeb) była stałym elementem codzienności. Kolejnymi zjawiskami, które stanowią niewątpliwie wyzwanie dla młodych ludzi jest deficyt relacji i związane z nim poczucie samotności, a także rosnące koszty życia oraz trudności w radzeniu sobie ze stresem, presją i wysokimi oczekiwaniami w miejscu pracy.
Sytuacja ta jest również trudna dla współczesnych pracodawców, dla których kluczowa jest realizacja celów biznesowych i wkładanie przez pracowników dużego wysiłku w osiąganie wysokiej efektywności oraz skuteczności działań. Wielu młodych ludzi deklaruje bowiem, że cele finansowe lokalnych i globalnych korporacji są dla nich nieistotne – nie chcą się poświęcać się dla bogacenia się ich właścicieli. Między innymi z tego powodu część „Z-ek” podchodzi do pracy jak do zwykłej konieczności i rutyny umożliwiającej im zaspokojenie ważnych życiowych potrzeb.
Inaczej sytuacja wygląda wtedy, gdy praca stanowi dla młodego człowieka pasję i zapewnia mu pożądany przez niego kierunek rozwoju, a co za tym idzie doświadczanie poczucia sensu, samorealizacji i spełnienia – wtedy jego satysfakcja, motywacja i zaangażowanie w nią są znacznie wyższe. Wiąże się to między innymi z tym, że sukces zawodowy utożsamiany jest obecnie przez młodych ludzi z pracą, która jest ich pasją oraz zapewnia im doświadczanie poczucia sensu.
W obliczu powyższych wyzwań i problemów z jakimi mierzą się przedstawiciele pokolenia Z w Polsce, bardziej zrozumiałe stają się priorytety oraz wartości, uznawane przez nich za kluczowe. Wyniki różnych niezależnych badań zrealizowanych w tym obszarze ostatnich latach są w dużym stopniu spójne. Na przykład według RAPORTU CULTURE.BUZZ (Qmatch, MAJ 2020) pracownicy z pokolenia Z najbardziej cenią kultury organizacyjne, które w głównej mierze zorientowane są na:
- Przyjemność i radość z pracy,
- Rozwój i potrzeby pracownika,
- Sens i znaczenie pracy.
Z kolei raport „Młodzi Polacy na rynku pracy w nowej normalności” (PwC, Well.hr i Absolvent Consulting, 2020) wykazał, że najważniejsze w pracy dla młodych ludzi są:
- przyjazna atmosfera,
- zdobycie doświadczenia zawodowego,
- poczucie sensu wykonywanej pracy,
- wysokie zarobki,
- praca zgodna z zainteresowaniami.
Podobne wyniki zaprezentowano również w najnowszym raporcie „Młodzi Polacy na rynku pracy” (PwC, Well.hr i Absolvent, 2022), z którego wynika, że dla pracowników pokolenia Z kluczowe są:
- wysokie zarobki,
- benefity oferowane przez pracodawcę,
- zdobywanie doświadczenia,
- poczucie sensu pracy,
- elastyczność pracy.
Budowanie szeroko rozumianego dobrostanu przedstawicieli pokolenia Z (ze szczególnym uwzględnieniem wyróżnionych powyżej obszarów) jest dziś nie tylko dobrą praktyką, ale przede wszystkim koniecznością we współczesnych miejscach pracy. Zapewnia im ono między innymi poczucie satysfakcji oraz sensu, a te z kolei przekładają się na lepsze wyniki pracy oraz sukces i przewagę konkurencyjną firmy na rynku.
